- timeo
- tĭmĕo, ŭi, 2, v. a. and n. [root tam-; Sanscr. tam-yati, to be stupefied; tamas, darkness; cf. temulentus], to fear, be afraid of, to dread, apprehend; to be afraid or in fear, to be fearful, apprehensive, or anxious; constr. with acc., rel.-clause, inf., ne or ut, and absol.1.With acc. (class.;2.
syn.: vereor, metuo, paveo): quamquam omnia sunt metuenda, nihil magis quam perfidiam timemus,
Cic. Fam. 1, 5, a, 2:timeo meos,
Plaut. Truc. 5, 63; cf.:quos aliquamdiu inermes timuissent,
Caes. B. G. 1, 40:oppidanos,
Hirt. B. G. 8, 27:saxum Tantalus,
Lucr. 3, 981 sq.:portus omnes,
Caes. B. C. 3, 6:reliquos casus,
id. ib. 3, 10:nomen atque imperium absentis,
id. ib. 1, 61:numinis iram,
Ov. M. 6, 314:flagitium pejus leto,
Hor. C. 4, 9, 50:cuncta (amantes),
Ov. M. 7, 719:aeternas poenas timendum'st,
Lucr. 1, 111.—In pass.:morbos esse timendos,
Lucr. 3, 41; so, si ipse fulgor timeretur, Quint. 8, 3, 5:si Cn. Pompeius timeretur,
id. 4, 2, 25. — Pregn., to have to fear, i. e. to be exposed to, contend against:pro telis gerit quae timuit et quae fudit,
Sen. Herc. Fur. 40 sq.; 793:feras,
id. Herc. Oet. 270. — With dat. of the object for which one fears something:nostrae causae nihil nos timere,
Quint. 11, 1, 75:patronum justitiae suae,
id. 4, 1, 9:furem caulibus aut pomis,
Juv. 6, 17:noxiam vini aegris,
Plin. 14, 16, 19, § 101. — With de:de suo ac legionis periculo nihil timebat,
Caes. B. G. 5, 57:nihil de bello,
id. ib. 3, 3:de se nihil timere,
Cic. Sest. 1, 1. — With pro and abl.:quid pro quoque timendum, aut a quoque timendum sit,
Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 2: pro amicis omnia timui, pro me nihil. Sen. Q. N. 4, praef. § 15. —With rel.-clause (class.):3.misera timeo, quid hoc sit negotii,
Plaut. Poen. 5, 4, 79:timeo, quid rerum gesserim,
id. Mil. 2, 4, 44:quid possem, timebam,
Cic. Att. 12, 24, 1:nunc istic quid agatur, magnopere timeo,
id. ib. 3, 8, 2;jam nunc timeo, quidnam... pro exspectatione omnium eloqui possim,
id. Div. in Caecil. 13, 42:misera timeo, incertum hoc quorsum accidat,
Ter. And. 1, 5, 29; cf.:haec quo sint eruptura timeo,
Cic. Att. 2, 20, 5. — With dat.:nunc nostrae timeo parti, quid hic respondeat,
Ter. And. 2, 5, 8. —With inf. (freq. since the Aug. per.;4.not in Cic.): Caesar etsi timebat tantae magnitudinis flumini exercitum obicere, etc.,
Caes. B. C. 1, 64:equites cum intrare fumum et flammam densissimam timerent,
Hirt. B. G. 8, 16:timebant prisci truncum findere,
Plin. 17, 14, 24, § 102:nec jurare time,
Tib. 1, 4, 21; Hor. C. 1, 8, 8; 3, 24, 56; id. S. 1, 4, 23; id. Ep. 1, 5, 2; 1, 7, 4; 1, 19, 27; 2, 1, 114; id. A. P. 170; 197; Ov. M. 1, 593; 12, 246.— Rarely with acc. and inf.:ni cedenti instaturum alterum timuissent,
Liv. 10, 36, 3.—With ne or ut (class.):5.metuo et timeo, ne hoc tandem propalam fiat,
Plaut. Mil. 4, 8, 38:timeo, ne malefacta mea sint inventa omnia,
id. Truc. 4, 2, 61: haec timeo ne impediantur, D. Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 4:neque timerent, ne circumvenirentur,
Caes. B. G. 2, 26:non times, ne locum perdas,
Quint. 6, 3, 63:timuit, ne non succederet,
Hor. Ep. 1, 17, 37:timere, ne non virtute hostium, sed lassitudine suā vincerentur,
Curt. 3, 17, 9:timeo, ut sustineas,
Cic. Fam. 14, 2, 3:ut satis commode supportari posset (res frumentaria), timere dicebant,
Caes. B. G. 1, 39. —Absol. (freq. in prose and poetry):* 6.fac, ego ne metuam igitur et ut tu meam timeas vicem,
Plaut. Most. 5, 2, 24:salva est navis, ne time,
id. Merc. 1, 2, 64; so,ne time,
id. Am. 2, 2, 42; 5, 1, 12; id. Cas. 4, 4, 13; id. Curc. 4, 2, 34:timentibus ceteris propter ignorationem locorum,
Cic. Rep. 1, 17, 29; cf.:timentes confirmat,
Caes. B. G. 7, 7:cottidie aliquid fit lenius quam timebamus,
Cic. Fam. 6, 10, 5:timere et admirari,
Quint. 9, 2, 26; 9, 2, 86.—With de:de re publicā valde timeo,
Cic. Att. 7, 6, 2.—With ab:a quo quidem genere ego numquam timui,
Cic. Sull. 20, 59. — With pro ( poet. and post-Aug.):pro eo timebam,
Curt. 6, 10, 27:timentem pro capite amicissimo,
Plin. Ep. 3, 17, 3:quamvis pericliter, plus tamen pro te timeo,
Sen. Contr. 7, 20, 1:indulgentia pro suis timentium,
id. ib. 9, 26, 2, B:qui pro illo nimium timet,
id. Ep. 14, 1:qui eget divitiis timet pro illis,
id. ib. 14, 18;90, 43: pro Aristippi animā,
Gell. 19, 1, 10:timuere dei pro vindice terrae,
Ov. M. 9, 241.—Pregn., with abl. ( poet. ):timuit exterrita pennis Ales,
expressed its fear, Verg. A. 5, 505. — Freq. with dat. of the object for which one fears:tibi timui,
Ter. Heaut. 3, 2, 20; cf.:qui sibi timuerant,
Caes. B. C. 3, 27:alicui,
Quint. 8, 5, 15; Verg. A. 2, 729; Hor. C. 3, 27, 7; id. S. 2, 1, 23:suis rebus,
Caes. B. G. 4, 16:huic loco,
id. ib. 7, 44:receptui suo,
id. B. C. 3, 69:urbi,
Hor. C. 3, 29, 26.— Impers. pass.:urbi timetur,
Luc. 7, 138: Sen. Med. 885.—Timens like timidus, with gen.:mortis timentes,
Lucr. 6, 1239.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.